به بهانه 109امین روز سال...
امروز 109 امین روز ساله...
البته این فقط یه بهونه س.
باهاتون یه کار دیگه دارم.
همیشه میگن باید تو اوج خداحافظی کرد
اما ما این کار رو نکردیم
چون فکر میکردیم بازم میتونیم اوج بگیریم
اما الان میفهمم که باید
تو اوج خداحافظی میکردیم
درسته الان تو اوج نیستیم
ولی انقدر رفیق با مرام داریم
که بازم هر روز به ما سر میزنن به امید اینکه
یه پست جدید بخونن
اما...
به هر حال تو اوج خداحافظی نکردیم و الان میفهمیم که واقعا اون موقع تو اوج بودیم
خیلی چیزا نذاشت
یکیش اشتیاق شما که هر لحظه ما رو تشویق میکرد
یکیش هزینه های مادی و معنوی ای بود که صرف وبلاگ کردیم
یکیش تلاش برای جلوگیری از جدایی و فراموشی همدیگه تو تعطیلات
یکیش ...
و خیلی «یکیش»های دیگه.
همیشه دوست داشتم یه روزی و یه جوری این وبلاگ تعطیل بشه، که یادش برای همیشه تو ذهنمون بمونه...
شاید خیلی روزها میشد این کار رو انجام داد
یکیش همین امروز
اما من به یه روز دیگه فکر میکنم
امیدوارم بتونم اون روز رو توی خاطرتون موندگار کنم...
درسته که وبلاگ برای همه س
اما من دیگه نیستم...
اگه بقیه خواستن و فکر میکنن میتونن این وبلاگ رو ادامه بدن، حتما بگن
دیگه توی این وبلاگ منتظر پست نباشید
تا پست روز آخر....
Bye