شعر طنز نبرد مسی و هاشُم بیک زاده...
لیونل بدو گفت نام تو چیست به بالین تیمت که خواهد گریست
چه خوانی کرُی های بس آتشین که آخر شوی شرم را همنشین
شگفتا که اندر سرت مغز نیست از این رو سخن گفتنت نغز نیست
چه داری که چندان کنی های و هو صعود از گروهی؟!؟ زهی آرزو
نه اندرز ما را گذاری سپاس نه از روز پیکار داری هراس
بدو گفت هاشُم که از من تو نام چه پرسی که یاد آید از شاغلام
مرا آن زمان نام هاشُم بکرد نود حرف من نُقلِ مردم بکرد
که کارلوس کروش تیم تا برگزید دفاعی چو هاشُم نیامد پدید
ندانم چه نازی به تیمت تو مرد تو را خرد بینم به گاه نبرد
لیونل برآشفت و با خشم گفت کنم تورِ دروازه با توپ جفت
مپندار از نام من چون مِسَم که از نسل "آرماندو" و "کِمپِسَم"
جهانی به بازی من منتظر نیوکمپ را من کنم منفجر
کند نام من لرزه بر "کاسیاس" نگون بخت کردم من آقای خاص
"رونالدو" اگر اسوه ی ملت است به دنبال من در پی شهرت است
بدو داد پاسخ چنین بی درنگ کنم عرصه را بر دو پای تو تنگ
رجز های تو یاوه باشد مسی که مانند تو لوله کردم بسی
رونالدو به تنهایی ابر قدرتیست نیاید دگر مردی همچو کریس
تو گر عنوانی دست و پا کرده ای به لطف بلاتر چنین گشته ای
تو خود را نکن با رونالدو قیاس چه فکر کردی ای آس و پاس!
تو هیچ دانی کاسیاس کیست؟ شهرت و افتخارش به چیست؟
او همی شیری باشد درون زمین ولی خاکی و بی ریا برون زمین
نه خود را بگیرد برای کسی نه "مَن مَن" کند همچو تو ای مسی!
تو گر خودکشون چند گل به ایکر زدی چه گلها بوده که از دست داده ای
خدر چه خوش گفت آن کِیروش نکته سنج که دیری نپاید سرای سپنج
ژکو و مسی هر دو بر خاک نِه جهانی از این هر دو چالاک بِه
چنان کوبمت من به تکل گران که کوبند دیگ و چکش مسگران
لیونل چو بشنید دلتنگ شد بروهای چهرش پرآژنگ شد
ندانم چه باشد به تمرینشان مبادا چنین هرگز آیینشان
که نام آوران را به کشتن دهند خود اندر فیفا جام بر سر نهند
ز مغز و زبان خوردن از گوسفند کنون تا به جایی درآرند گند
که فیسبوک را میکنند زیر و رو تفو بر تو ای چرخ گردون تفو
مهدی
